Veel gebeurd, weinig geblogt. Zie daarom hier, deze geweldige post, met daarin de laatste uitermate interessante verwikkelingen van mijn nog interessantere leven post.
Voor ik doodga is echt de mooiste film die ik tot nu toe heb gezien. Het zit ‘m vooral in de combinatie van alles, het verhaal, de karakters, Tessa/Dakota’s kapsel, de mooie shots, de waanzinnige muziek, de hele sfeer die door de film heen sijpelt, de quotes en natúúrlijk vind ik het ook niet erg dat Jeremy Irvine de rol van Adam vertolkt. Integendeel ^^
Er zitten heel veel mooie momenten in de film, momenten tussen Tessa en Adam. Momenten waarbij ik vertederd naar het scherm staar en waarbij ik bij mezelf denk ‘wauw’. Ik heb er geen ander woord voor. Ik raakte helemaal in de ban van de film, ik zat er zo midden in, dat het gewoon pijn deed toen de film afgelopen was en ik BAM in een keer terug naar de realiteit werd gebracht. Ik heb overigens de laatste tien minuten gehuild, maar ik was er volgens mij het minst erg aan toe van de achtkoppige toeschouwers.
Toen ik na de film zonder enig pardon uit het verhaal gerukt werd en weer in de keiharde realiteit gezet werd, hield ik een soort speciaal gevoel over. Een ‘This is it. This is why we live. Here, right now. These Moments are worth living for.’ gevoel.
Onder het kopje:
‘Why do you live?’
’Because I have something worth living for,’
Voldemort&HarryPotter
De film zit trouwens barstens vol met mooie Quotes. Mijn lievelings hieronder, uit het boek en uit de trailer:
‘Moments. My life is a series of moments. Each one a journey to the end. Let them go.’
Reminds me off this quote:
Want dat is waarom we hier zijn, waarom de aarde draait, toch? Moments.
Papierpropjes 